ωτορραγία

η, Ν

ιατρ. αιμορραγία τού έξω ακουστικού πόρου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖς*, ὠτός «αφτί» + -ρραγία (< -ρραγής < ῥήγνυμι), πρβλ. αιμο-ρραγία].